;-) I ta końcówka nieco słaba dla mnie...

Może po prostu brakuje wam odpowiedniej perspektywy. Bo to taki marny bunt i akt oporu, co? Nie to co uciec do Stanów czy zabić drania. Ale to, co pięknie przypomina nam Cortellesi, to właśnie siła takich 'drobnych' gestów. Bo bez nich nie byłoby tej zmiany, która pozwala wam dziś pisać 'hmm' czy 'słabe' i nie być traktowanym jak osoba, która z samej racji swej płci nie może mieć przecież z definicji nic sensownego do powiedzenia. Droga do zmiany nie musi być zawsze widowiskowym buntem 'z szablą w dłoni'. Kropla drąży skałę, a siłą kobiet jest (a przynajmniej powinna być, bo niestety różnie wciąż z tym bywa) ich solidarność. I to pięknie pokazuje właśnie ta końcówka filmu.

Wam? ;-) Nie jestem "towarzyszem w czasach PRL-u". Mówię za siebie - ja :-) Dla mnie osobiście bardzo skrajny film o przemocy i współuzależnieniu, mentalności ofiary wręcz via "zwykły głos". Może od tego się zaczyna... Może od takiego małego kroku... Choć akurat "prawo głosu" w wyborach ukradkiem wykradzione ze strzępek "własnego ja", w ucieczce po kryjomu, bez odwagi powiedzenia NIE prawowitemu - nie czyni ten czyn niczym szczególnym.